روش قرار دادن لوله معده در یک بیمار حاد چگونه است؟

در کارهای بالینی روزانه ما، وقتی کادر فوریت های پزشکی ما به دلیل شرایط مختلف، قرار دادن لوله معده را برای بیمار پیشنهاد می کنند، برخی از اعضای خانواده اغلب نظراتی مانند موارد فوق را بیان می کنند.بنابراین، لوله معده دقیقاً چیست؟کدام بیماران نیاز به قرار دادن لوله معده دارند؟

I. لوله معده چیست؟

لوله معده یک لوله بلند ساخته شده از سیلیکون پزشکی و مواد دیگر، غیر سفت و سخت اما با مقداری چقرمگی، با قطرهای مختلف بسته به هدف و مسیر قرار دادن (از طریق بینی یا از طریق دهان) است.اگرچه در مجموع "لوله معده" نامیده می شود، اما بسته به عمق آن می تواند به لوله معده (یک انتهای دستگاه گوارش به مجرای معده می رسد) یا لوله ژژنال (یک انتهای دستگاه گوارش به ابتدای روده کوچک) تقسیم شود. درج(یک انتهای دستگاه گوارش به ابتدای روده کوچک می رسد).بسته به هدف درمان، می توان از لوله معده برای تزریق آب، غذای مایع یا دارو به معده (یا ژژونوم) بیمار یا تخلیه محتویات دستگاه گوارش بیمار و ترشحات به خارج از بدن استفاده کرد. لوله معدهبا بهبود مستمر مواد و فرآیند ساخت، صافی و مقاومت در برابر خوردگی لوله معده بهبود یافته است که باعث می شود لوله معده در هنگام قرار دادن و استفاده کمتر باعث تحریک بدن انسان شود و عمر مفید آن را به درجات مختلف افزایش دهد.

در بیشتر موارد، لوله معده از طریق حفره بینی و نازوفارنکس وارد دستگاه گوارش می شود که باعث ناراحتی نسبتا کمی برای بیمار می شود و بر گفتار بیمار تأثیری نمی گذارد.

دوم اینکه کدام بیماران نیاز به قرار دادن لوله معده دارند؟

1. برخی از بیماران به دلایل مختلف توانایی جویدن و قورت دادن غذا را به شدت ضعیف یا از دست داده اند، بنابراین اگر مجبور به دریافت غذا از طریق دهان شوند، نه تنها نمی توان کیفیت و کمیت غذا را تضمین کرد، بلکه ممکن است غذا را نیز تضمین کند. به اشتباه وارد راه هوایی می شود که منجر به عواقب جدی تری مانند پنومونی آسپیراسیون یا حتی خفگی می شود.اگر خیلی زود به تغذیه وریدی تکیه کنیم، به راحتی باعث ایسکمی مخاط دستگاه گوارش و تخریب سد می شود که بیشتر منجر به عوارضی مانند زخم معده و خونریزی می شود.شرایط حادی که می تواند منجر به ناتوانی بیماران در غذا خوردن نرم از طریق دهان شود عبارتند از: علل مختلف اختلال هوشیاری که بهبود آنها در مدت زمان کوتاه دشوار است و همچنین اختلال حاد بلع ناشی از سکته مغزی، مسمومیت، آسیب نخاعی ، سندرم گرین بار، کزاز و غیره؛شرایط مزمن عبارتند از: عواقب برخی از بیماری های سیستم عصبی مرکزی، بیماری های مزمن عصبی-عضلانی (بیماری پارکینسون، میاستنی گراویس، بیماری نورون حرکتی و غیره) در جویدن.شرایط مزمن شامل عواقب برخی از بیماری‌های سیستم عصبی مرکزی، بیماری‌های عصبی-عضلانی مزمن (بیماری پارکینسون، میاستنی گراویس، بیماری نورون حرکتی و غیره) است که تأثیر پیش‌رونده‌ای بر عملکرد جویدن و بلع تا زمانی که به‌شدت از بین بروند، دارند.

2. برخی از بیماران مبتلا به بیماری های شدید اغلب دارای ترکیبی از گاستروپارزی هستند (عملکرد پریستالتیک و گوارشی معده به میزان قابل توجهی ضعیف می شود و ورود غذا به حفره معده می تواند به راحتی باعث تهوع، استفراغ، احتباس محتویات معده و غیره شود) یا در پانکراتیت حاد شدید، زمانی که نیاز به تغذیه در محل باشد، لوله‌های ژژنومی قرار داده می‌شود تا غذا و غیره بتوانند مستقیماً بدون تکیه بر پریستالیس معده وارد روده کوچک (ژژونوم) شوند.

قرار دادن به موقع لوله معده برای تغذیه تغذیه در بیماران مبتلا به این دو نوع بیماری نه تنها خطر عوارض را کاهش می دهد بلکه حمایت تغذیه ای را تا حد امکان تضمین می کند که بخش مهمی از بهبود پیش آگهی درمان در کوتاه مدت است. ، بلکه اتفاقا یکی از اقدامات برای بهبود کیفیت زندگی بیماران در دراز مدت است.

3. انسداد پاتولوژیک دستگاه گوارش مانند انسداد روده و احتباس معده ناشی از علل مختلف، ادم شدید مخاط دستگاه گوارش، پانکراتیت حاد، قبل و بعد از جراحی های مختلف گوارشی و غیره که نیاز به تسکین موقتی تحریک و بار بیشتر دارد. مخاط دستگاه گوارش و اندام های گوارشی (لوزالمعده، کبد) و یا نیاز به کاهش فشار به موقع در حفره انسدادی دستگاه گوارش دارند، همگی برای انتقال به مجاری ایجاد شده مصنوعی نیاز دارند. شیره های گوارشی ترشح شده به خارج از بدن.این لوله مصنوعی یک لوله معده با یک دستگاه فشار منفی است که به انتهای خارجی آن متصل شده است تا از تخلیه مداوم اطمینان حاصل شود، عملیاتی به نام "کم فشار گوارشی".این روش در واقع اقدامی موثر برای تسکین درد بیمار است نه افزایش آن.پس از انجام این روش نه تنها اتساع شکم، درد، تهوع و استفراغ بیمار به میزان قابل توجهی کاهش می یابد، بلکه خطر عوارض نیز کاهش می یابد و شرایط را برای درمان های بیشتر با علت خاص ایجاد می کند.

4. نیاز به مشاهده بیماری و معاینه کمکی.در برخی از بیماران با شرایط حاد گوارشی جدی تر (مانند خونریزی گوارشی) و ناتوانی در تحمل آندوسکوپی دستگاه گوارش و سایر معاینات، می توان لوله معده را برای مدت کوتاهی قرار داد.از طریق زهکشی می توان تغییرات در میزان خونریزی را مشاهده و اندازه گیری کرد و برخی از آزمایشات و آنالیزها را بر روی مایع گوارشی تخلیه شده انجام داد تا به پزشکان کمک کند تا وضعیت بیمار را تعیین کنند.

5. شستشوی معده و سم زدایی با قرار دادن لوله معده.برای مسمومیت حاد برخی از سموم که از طریق دهان وارد بدن می شوند، در صورتی که بیمار نتواند به تنهایی با استفراغ همکاری کند، تا زمانی که سم به شدت خورنده نباشد، شستشوی معده از طریق لوله معده اقدامی سریع و موثر است.این مسمومیت ها شایع هستند مانند: قرص های خواب آور، آفت کش های ارگانوفسفره، الکل زیاد، فلزات سنگین و برخی مسمومیت های غذایی.لوله معده مورد استفاده برای شستشوی معده باید قطر زیادی داشته باشد تا از انسداد محتویات معده جلوگیری شود که بر کارایی درمان تأثیر می گذارد.